Na miejscu naszego miasta niegdyś rozciągała się wielka, gęsta i bogata w zwierzynę Puszcza Knyszyńska. Lasy często rozbrzmiewały hukiem strzelb, ujadaniem psów i dźwięcznym echem rogów myśliwskich. W Puszczy Knyszyńskiej polowali sławni myśliwi. Po I rozbiorze Polski jeden z książąt rosyjskich kazał zbudować leśniczówkę, gdzie później zatrzymywali się myśliwi, aż do jej spłonięcia.
Od 1772 r., momentu powstania leśniczówki, datuje się pierwsze osadnictwo w Czarnej Wsi. W ciągu kolejnych lat rosyjscy zaborcy zbudowali linię kolejową: Warszawa - Petersburg. Z chwilą uruchomienia stacji, Czarna Wieś zaczęła się intensywnie rozwijać. Powstały trzy osady: Wodokaczka, Zapieczki i Buksztel leżący w leśnym masywie Puszczy Buksztelskiej, wchłoniętej przez Puszczę Knyszyńską. Podczas Rozwoju wsi zaczęli tu osiedlać się ludzie, karczując pobliskie lasy. Podstawowym zajęciem ludności było garncarstwo, wytwarzanie cegieł, dachówek. W późniejszych latach lasy puszczy stopniowo zaczęły się "topić". Sprawcami tego byli smolarze, którzy w smolarniach - majdanach wytwarzali terpentynę i smary. Przy produkcji smarów majdany buchały gęstym, czarnym dymem. Osada stała się zakopcona i czarna. Znalazło to swoje odbicie w jej kolejnych nazwach: Czarna Wieś Kolejowa, Czarna Wieś Stacja, Czarna Wieś Osada. Jednak nie tylko dymy przyczyniły się do powstania przydomka "czarna". Otóż tereny obecnie zajmowane przez Czarną Wieś Kościelną i Czarną Białostocką w owych czasach należały do obszarnika Czarneckiego. Dalszy okres panowania rosyjskich zaborów nie przyniósł zasadniczych zmian, nastąpiły one dopiero po III rozbiorze Polski, kiedy Białostocczyzna znalazła się w rękach Niemców.
Niemcy czerpali wszelakie zyski z eksploatacji puszczy. W celu zwiększenia produkcji wybudowali szereg tartaków. Przyczyniło się to do zwiększenia liczby mieszkańców. Eksploatacja lasów knyszyńskich trwała do wybuchu I wojny światowej. Podczas wojny wszystkie tartaki zostały zniszczone. Po skończeniu działań wojennych, ale dopiero w 1921 roku powstał tartak, późniejszy Zakład Przemysłu Drzewnego. Z biegiem lat był on rozbudowywany i unowocześniany. Dzisiaj funkcjonuje jako "Paged". Rozwój oświaty był w tamtych latach bardzo trudny. Pierwsza szkoła powstała z inicjatywy księdza Edwarda Szapela i mieściła się w prywatnych izbach. Szkolnictwo w latach międzywojennych uległo nieznacznej poprawie. Od 1933 roku młodzież uczęszczała do drewnianej szkółki, na miejscu której obecnie znajduje się Szkoła Podstawowa nr2 - nauczoanie początkowe. Spokojna nauka młodzieży trwała zaledwie 6 lat. Nadeszły lata wojny, przemocy i okrucieństwa. Niszczycielskie działania wojenne nie ominęły Czarnej Wsi. Na jej początku spłonął tartak, a także zostały zniszczone szkoła i smolarnie. Nasze miasto, wówczas jeszcze wieś, zostało wyzwolone 29 lipca, w upalne lato 1944 roku przez II Front Białoruski. Po zakończeniu działań wojennych w Czarnej Wsi nastąpił okres mozolnej odbudowy ze zniszczeń. W tych trudnych powojennych latach na szeroką skalę swoją działalność rozwijała placówka handlowa - Gminna Spółdzielnia. Na początku lat pięćdziesiątych na pełnych obrotach zaczął pracować Tartak z towarzyszącymi mu zakładami, tj. Kolejki Leśne (Terenowy Oddział Ruchu), Przedsiębiorstwo Produkcji Leśnej "Las".
Ważnym wydarzeniem w życiu naszego miasta było w 1955 r. otrzymanie praw osiedlowych i wybudowanie Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych. WWP swoją działalność rozpoczęła w 1962 r. produkcją lodówek, pralek i roztrząsaczy. W tym że samym roku Czarna Wieś otrzymała prawa miejskie, zmieniła nazwę na Czarna Białostocka. Z chwilą uruchomienia Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych liczba mieszkańców Czarnej Białostockiej zwiększyła się. W związku z napływem ludności powstało osiedle ZOR - Zakładowe Osiedle Robotnicze. Dzisiaj w naszej miejscowości jest 9 dzielnic :
- Osiedle Zielone
- Osiedle Wschód
- Osiedle Starówka
- Osiedle Centrum
- Osiedle Tartaczne
- Osiedle Wiosenne
- Osiedle ZOR
- Osiedle Pierekały
- Osiedle Buksztel
W latach sześćdziesiątych powstało wiele nowych zakładów pracy: "Agroma" - składnica części zamiennych do maszyn importowanych; Zakład Przemysłu Skórzanego i Bank Spółdzielczy. W wyniku uruchomienia nowych zakładów wciąż przybywało mieszkańców w Czarnej Białostockiej. Zaczęło brakować mieszkań. Z pomocą młodym mieszkańcom pospieszyła Spółdzielnia Mieszkaniowa "Metalowiec", która swoją działalność rozpoczęła w 1975r. Wkrótce jedna szkoła podstawowa nie mieściła wszystkich chętnych. W 1971 roku część uczniów rozpoczęła naukę w nowej Szkole Podstawowej nr.2. Intensywny rozwój miasta przypada na koniec lat siedemdziesiątych i początek osiemdziesiątych. W tym okresie powstały nowe pawilony handlowe, spółdzielnie i zakłady usługowe.
W 1976 roku swoją działalność kulturową zainaugurował Miejsko - Gminny Ośrodek Kulturalny, a od 1981 roku Czarna Białostocka stała się miejscowością wypoczynkową za przyczyną oddanego w czerwcu do użytku Zalewu Wodnego.
